مدح و منقبت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام و توصف نهج البلاغه
دارد از جایی بشارت‌های پنهـان می‌دهد بیـشـتر نهـج البـلاغـه بوی قـرآن می‌دهد عروة الوثقی‌ست «بسم الله الرحمن الرحیم» هرچه کم داری بخواه از او، به قرآن می‌دهد این اگر «جناتُ تجری تحتها الانهار» نیست پس چرا یک جرعه از آن مرده را جان می‌دهد چـشم می‌بـنـدم میان بـارش رحـمـانی‌اش سطر سطر آیه‌هایش بـوی باران می‌دهد بعد قـرآنـش خـدا با «هـذهِ عَـذبٌ فرات» جامی از این می‌چشاند جامی از آن می‌دهد این همان ذکر است یعنی «نحنُ نزّلنا علی» تا کـتـاب الله نـاطـق را به انـسان می‌دهد گوش کن فریاد «اُوصیکِم بِتَقوَی الله» را دردها را با همین یک نسخه درمان می‌دهد آخرت جای خودش مردم، ولی هر حکمتش کار دنـیـای شـما را نیـز سـامـان می‌دهد مالک اشتر علی را خوب می‌فهمد نه ما او که با سر پای فرمان علی جان می‌دهد مکتب عشق است و شاگردی یک درس علی منصب «سَلمانُ مِنّا» را به سلمان می‌دهد جرج جرداق مسیحی هم حواری علی‌ست این مسیحی با علی بوی مسلمان می‌دهد |